Tranchot: In de Viem

In 1925 verpachtte de weduwe W.H. van Cleef diverse percelen in Geloo, waaronder het Weeske, langs de kinderen Kurstjens gelegen.

Boerderij ten oosten van de Bosheideweg.

Hoeve Wilhelmina ligt ten oosten van de KOELESWEG, tussen BROEKSTRAAT en LANGE WEG. Vooral de schuur heeft een typische vorm die de hoeve een eigen uiterlijk geeft.

Willem Frederik van Oranje Nassau werd in 1772 in Den Haag geboren als oudste zoon van stadhouder Willem V en prinses Wilhelmina van Pruisen. In 1791 trouwde hij met zijn volle nicht, eveneens Wilhelmina van Pruisen genaamd, een zuster van de koning van Pruisen. Van hun vier kinderen zou de oudste, Willem, hem later opvolgen als koning.
Zijn toekomstplannen werden wreed verstoord door de invallen van de Fransen, waartegen hij in 1795 vocht als stadhouder van de Staatse troepen. De Fransen zetten echter door en samen met de rest van de familie vluchtte Willem naar Berlijn. Hier werd hun tweede zoon geboren, Prins Frederik, waarnaar in Belfeld eveneens een straat zou worden genoemd, de jong overleden Paulina en tenslotte dochter Marianne - een nakomertje. Hoewel Willem de Nederlanden kwijt was, zocht hij toch toenadering tot Napoleon en kreeg van hem - tot groot ongenoegen van zijn vader - de graafschappen Fulda, Corvey, Weingarten en Dortmund. In 1806 - het sterfjaar van zijn vader - koos Willem echter alsnog partij tegen Frankrijk, waardoor hij de graafschappen weer kwijtraakte.

In 1815 kreeg Willem - die vanaf de dood van zijn vader tot nu bekend was als Willem VI - als Willem I de titel Koning der Nederlanden en werd hij heerser over zowel de noordelijke als de zuidelijke Nederlanden. In geen van beide gebieden was de nieuwe protestantse koning echt welkom. Deze weerstand kwam met de Belgische Opstand in 1830 tot een escalatie. De Tiendaagse Veldtocht die Willem's oudste zoon Willem (II) in 1831 ondernam, werd een mislukking, mede omdat de Fransen partij kozen tegen de Nederlanden.

Belfeld maakte van 1830 tot 1839 deel uit van België. Negen jaar lang lag Belfeld niet in het zuidoosten van Nederland, maar in het noordoosten van België. Met het Verdrag van London, al in 1832 opgesteld maar pas in 1839 door Willem I ondertekend, werd België onafhankelijk. Op basis van dit verdrag moest België wel het oostelijk deel van Limburg afstaan aan Nederland, waarna de provincie een hertogdom werd binnen de Duitse Bond. Tevens kreeg België het recht op de IJzeren Rijn, een spoorwegverbinding met Duitsland dwars door Nederlands Limburg.

De afscheiding van België en een grondwetswijziging waarmee Willem I zich niet kon verenigen, lieten hem uiteindelijk besluiten om in oktober 1840 afstand te doen van de troon ten gunste van zijn oudste zoon, die hem als Willem II opvolgde. Zijn vrouw Wilhelmina van Pruisen was inmiddels in 1837 overleden. Willem I was nooit populair en zijn tweede huwelijk in 1841 met de Belgische Henriëtte d'Oultremont de Wégimont verslechterde zijn imago nog. Daarop verhuisde hij naar Berlijn, waar hij in 1843 overleed.

In 1713 werd een verklaring afgelegd door J. van der Mersche en zijn vrouw M.C. Bucken. Omdat de juffrouw M.A. van Afferden en haar broer S. van Afferden de goedheid hadden gehad om hun goederen genaamd de Crouwel en de Cockersen Hoven onder Sevenum in het ambt Kessel gelegen te verborgen aan hun schoonzoon Antonius F. van de Riet en Sibilla Elysabeth van der Merssche, stelden de oorkonders als tegenborg hun drie bouwhoven genaamd de Winckelhoff, de Hoff in gen Sant en de Hof de Nieuwe Erven genaamd, alle drie onder Belfelt in het ambt Montfort gelegen, om daarop indien nodig verhaal te mogen nemen.
Getuige een akte uit 1718 was M.C. Bucken een afstammeling van Gerard Bucken, die in 1649 geld had geleend aan de gemeente. In 1690 kochten Joannes Bucken, burger en koopman te Venlo, en Maria Schavers huis, hof en landerijen, groot ongeveer 6 morgen akkerland van Geurt Janssen, mede namens zijn echtgenote Willemke Wolffers, en krachtens volmacht van zijn schoonzus Catharina Wolffers.

In 1722 bekende NN Bucken, weduwe van wijlen de rentmeester en borgemeester Van der Merssen dat zij een bedrag van 700 pattacons had opgenomen van de juffrouw M.A. van Afferden en dit had besteed tot ontlasting van haar goederen onder het district van de Staten Generaal gelegen, alles nader vermeld in een akte van 7 september 1722 gepasseerd ten overstaan van het gerecht van Venlo. Als onderpand stelde comparante, naast de onderpanden reeds onder Venlo gesteld, haar goederen onder Belfeld gelegen door haar aangekocht na het overlijden van haar man, uitgezonderd 1 morgen land te Belfelt in de Ohe.

Winkendries is de benaming voor een gebied ten zuiden van de MAALBEKERWEG tussen de Malbeckerbamp en het Malbeckervelt. De naam is mogelijk ontleend aan de familienaam Winckens. Al in 1763 werd het visrecht in het Merelebroeck verpacht aan F. Winckens.
In 1852 verkocht de gemeente diverse percelen heide en moeras aan de Winkeldries gelegen. In 1927-'28 werd een gedeelte van de weg genaamd Winkendries onttrokken aan de openbare dienst.

De hoeve Winkendries werd in ... gebouwd door ...

Dit toponiem gold oorspronkelijk voor een gebied vanaf de oude markt tot aan de Kerkberg. Door de aanleg van de spoorlijn rond 1864 raakte de naam voor het oostelijke helft van het gebied in vergetelheid.

In 1571 werd land verkocht land op het Weitfeldtt gelegen.
Rond 1621 kochten Johan Hanen en zijn vrouw Heillken een stuk land aan het Wijdtveldt gelegen.

De OAT van het kadaster vermeldt het gebied kadastraal gelegen sectie A 672 t/m 791 als Wiltveld. Hier woonden slechts klompenmaker Lambert Bos (A 674), koopman Peter Mathijs Beelen (A 787) en de weduwe van landbouwer Peter Schreurs. Tegenwoordig wordt de skyline van het Witveld vooral bepaald door het hoofdkantoor van de briefhouder- en metaalwarenfabriek van Egidius Janssen ter hoogte van de stuw.

© Loe Giesen, Reuver 1983-2015